BiR kaLbiN HaYKıRıŞLaRı

Ne Ağlamak Çözüyordu Artık Sensizliği

Nede Ölmeye Çalışmak.

VarLığımı Yok Etmem Bile Anlamıszdı Sen Yokken.

Anlamsızdı Doğan Güneşin Parıltısı

Esen Rüzgarın Esintisi

Yağan Yağmurun Şırıltısı.

Uzaklara Daldı Yüreğim.

Boşluklara Düştü

Yoruldu Artık Yüreğim Koşmaktan Düşmekten Kaybolmaktan.

Pes Ettim Aşka Karşı.

Doldurdum Yine Kalemimin Mürekkebini.

Yazmadım Ama Bu Sefer Sensizliğimi.

Aşkı Yazdım Kendimce.


Konuşturdum Yüreğimin Dilini.

Kah ÇığLıklar Attı

Kah Sustu Birşeyler AnLatırcasına.

Aşk'ın Kırmızı BuLutu Uğramaz oldu Artık Bana.


İstemezdim de Zaten Bu darmadağın BedenLe

YürekLe.

O güzel Duyguyu Taşımak istemezdim.

Taşıyamazdım Çünkü.

Geçen SeneLer Yalnızlığıma TokaT atıyor Sanki.

Yaralanıyorum .


Ama Yalnızlığıma Boyun Eğiyorum.

Eğmek Zorunda Kalıyorum.

Kaldıramam kiiiiii


Aşkı Sevgiyi MutLuluğu.

Var mıdır Ki acaba Bu HaLimle Beni Kırmadan İncitmeden SevebiLen?


Var mıdır Ki Acaba Yüreğimin Tozlarını Bir Nefeste Atabilen

Beni Yeniden CanlandırabiLen.


Yediğim Tokatları Telafi Edebilecek Biri!

Aldığım Nefese Sebep Olacak Biri !

Umut Tek Desteğim Artık.


Umut edeceğiM Umudumla Yaşayacağım.


BeLki Öleceğim. . .

Ama Yinede Beni Seveni BekLeyeCeğim. . . .